(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
พระคูหาว่างเปล่า ข่าวดีจากทูตสวรรค์
16 1เมื่อวันสับบาโตล่วงไปแล้ว มารีย์ชาวมักดาลา มารีย์มารดาของยากอบ และนางสะโลเม ซื้อเครื่องหอมเพื่อชโลมพระศพของพระเยซูเจ้า 2เช้าตรู่ของวันต้นสัปดาห์ เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วa สตรีทั้งสามคนไปยังพระคูหา 3และกล่าวแก่กันว่า “ใครจะกลิ้งก้อนหินออกจากทางเข้าพระคูหาให้เรา” 4แต่เมื่อมองไป ก็เห็นว่าก้อนหินนั้นถูกกลิ้งออกไปแล้ว หินก้อนนั้นใหญ่โตมาก 5ครั้นเข้าไปภายในพระคูหา สตรีทั้งสามคนเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งสวมเสื้อยาวสีขาวนั่งอยู่ด้านขวามือ ก็ตกตะลึง 6ชายหนุ่มผู้นั้นกล่าวกับสตรีทั้งสามคนว่า “อย่ากลัวไปเลย ท่านกำลังมองหาพระเยซูชาวนาซาเร็ธ ผู้ถูกตรึงกางเขน พระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว พระองค์มิได้ประทับอยู่ที่นี่ สถานที่นี้คือสถานที่ที่เขาได้วางพระศพไว้ 7จงไปแจ้งบรรดาศิษย์และเปโตรให้รู้ว่า ‘พระองค์เสด็จล่วงหน้าท่านทั้งหลายไปในแคว้นกาลิลีแล้ว ท่านจะเห็นพระองค์ที่นั่น ดังที่ทรงบอกท่านไว้’” 8สตรีทั้งสามคนออกจากพระคูหา หนีไปเพราะตกใจกลัวจนตัวสั่น และไม่ได้พูดเรื่องใดๆ กับใครเลยbเพราะกลัว
พระคริสตเจ้าผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพทรงสำแดงพระองค์c
9หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพตอนเช้าตรู่วันต้นสัปดาห์แล้ว พระเยซูเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่มารีย์ชาวมักดาลาเป็นคนแรก นางคือผู้ที่พระองค์เคยทรงไล่ปีศาจเจ็ดตนออกไป 10นางจึงไปบอกผู้ที่กำลังร้องไห้เป็นทุกข์ซึ่งเคยอยู่กับพระองค์ 11เมื่อเขาเหล่านั้นได้ยินนางพูดว่าพระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่และนางเห็นพระองค์แล้ว เขาก็ไม่เชื่อ
12หลังจากนั้น พระองค์ทรงสำแดงพระองค์ในรูปแตกต่างไปกับศิษย์สองคนซึ่งกำลังเดินทางไปชนบท 13เขาทั้งสองคนกลับมาเล่าให้คนอื่นฟัง แต่คนเหล่านั้นก็ไม่เชื่อเช่นเดียวกัน
14ในที่สุด พระองค์ทรงสำแดงพระองค์แก่อัครสาวกสิบเอ็ดคน ขณะที่เขากำลังร่วมโต๊ะกินอาหารอยู่ ทรงตำหนิพวกเขาที่ไม่ยอมเชื่อและมีใจแข็งกระด้าง เพราะไม่ยอมเชื่อผู้ที่เห็นพระองค์เมื่อทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว 15พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง 16ผู้ที่เชื่อและรับศีลล้างบาปก็จะรอดพ้น ผู้ที่ไม่เชื่อจะถูกตัดสินลงโทษ 17ผู้ที่เชื่อจะทำอัศจรรย์เหล่านี้ได้ คือจะขับไล่ปีศาจในนามของเรา จะพูดภาษาใหม่ๆ ได้ 18จะจับงูได้ และถ้าดื่มยาพิษก็จะไม่ได้รับอันตราย เขาจะปกมือเหนือคนเจ็บ คนเจ็บเหล่านั้นก็จะหายจากโรคภัย”
19เมื่อพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้แล้ว พระเจ้าทรงรับพระองค์ขึ้นสู่สวรรค์ ให้ประทับ ณ เบื้องขวา 20บรรดาศิษย์ก็แยกย้ายกันออกไปเทศนาสั่งสอนทั่วทุกแห่งหน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำงานร่วมกับเขา และทรงรับรองคำสั่งสอนโดยอัศจรรย์ที่ติดตามมา
16 a สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้น”
b มธ 28:8; ลก 24:10, 22ฯ; ยน 20:18 เล่าว่าบรรดาสตรีได้ไปแจ้งข่าวนี้จริงๆ บางที มก อาจเล่าไว้เช่นเดียวกันในตอนปลายที่หายไปของพระวรสาร (ดู เชิงอรรถข้อต่อไป) หรือมิฉะนั้น มก อาจจงใจละเว้นไม่พูดถึงเรื่องนี้ เพื่อไม่ต้องเล่าเรื่องการสำแดงพระองค์ของพระเยซูเจ้าต่อไป
c พระศาสนจักรถือว่า “ตอนจบแบบยาว” ของ มก (ข้อ 9-20) เป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์ในสารบบ แม้ว่าสำเนาโบราณที่สำคัญหลายฉบับจะไม่มีข้อความตอนนี้ (เช่น Vat., Sin.) ดูเหมือนว่าตอนจบแบบยาวนี้ไม่ใช่ข้อเขียนของ มก โดยตรง เพราะมีลีลาการเขียนต่างกัน และมีลักษณะเป็นการสรุปเรื่องพระคริสตเจ้าผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพสำแดงองค์ ที่คัดมาจากส่วนอื่นของพันธสัญญาใหม่ สำเนาโบราณเล่าเรื่องเหล่านี้ไว้หลายแบบด้วยกัน เช่น ฉบับหนึ่งสรุปสั้นๆ หลังข้อ 8 ว่า “สตรีทั้งสามคนได้รายงานสั้นๆ ให้บรรดาเพื่อนของเปโตรทราบเรื่องที่ทูตสวรรค์ได้บอกไว้ หลังจากนั้น พระเยซูเจ้าพระองค์เองได้ทรงให้บุคคลเหล่านี้ไปประกาศข่าวดีอันศักดิ์สิทธิ์และไม่เลื่อมสลายเรื่องความรอดพ้นนิรันดร จากทิศตะวันออกจรดทิศตะวันตก” สำเนาโบราณอีกสี่ฉบับซึ่งมีตอนจบแบบยาว (ข้อ 9-20) ต่อจากข้อ 8 สำเนาโบราณอีกหนึ่งฉบับยังเพิ่มข้อความแทรกเข้ามาระหว่างข้อ 14 และ 15 ว่า “เขาเหล่านั้นได้แก้ตัวว่า ‘ยุคอธรรมและไร้ความเชื่อนี้อยู่ใต้อำนาจของซาตาน ซึ่งไม่ปล่อยให้ผู้ที่ถูกปีศาจครอบงำอยู่เข้าใจความจริงและพระอานุภาพของพระเจ้า ดังนั้น พระองค์จงแสดงความเที่ยงธรรมของพระองค์ ณ บัดนี้เถิด’ เขาได้ทูลพระคริสตเจ้าเช่นนี้และพระคริสตเจ้าตรัสตอบว่า ‘จำนวนปีที่พระเจ้าทรงอนุญาตให้ซาตานมีอำนาจนั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่เหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวอื่นๆ กำลังจะเกิดขึ้น เราถูกมอบให้ถูกประหารชีวิตเพื่อช่วยคนที่ได้ทำบาปให้กลับมาหาความจริงและไม่ทำบาปอีก แล้วนั้นเขาจึงจะได้รับพระสิริรุ่งโรจน์อันไม่เสื่อมสลายเป็นมรดกซึ่งแสดงความเที่ยงธรรมที่พระจิตเจ้าประทานให้ในสวรรค์…’”
ความแตกต่างในสำเนาโบราณที่กล่าวมานี้ อาจอธิบายได้ว่า ตอนจบของต้นฉบับที่มาระโกเขียนได้สูญหายไป หรืออาจเป็นไปได้ที่ว่า มก ต้องการจบพระวรสารในข้อ 8 แต่ภายหลังคริสตชนในสมัยแรกได้นำพระวรสารของ มก มาเทียบกับพระวรสารเล่มอื่นแล้วรู้สึกว่า การจบ มก ที่ข้อ 8 นี้ เป็นการจบไม่สมบูรณ์และดูห้วนไป จึงได้ต่อเติม “ตอนจบแบบยาว” (ข้อ 9-20) เข้าไปด้วย
