(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
เศษเงินของหญิงม่าย
21 1พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นคนมั่งมีกำลังใส่เงินถวายลงในตู้ทาน 2ทรงเห็นหญิงม่ายยากจนคนหนึ่งใส่เหรียญทองแดงสองเหรียญลงในตู้ทานด้วย 3จึงตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า หญิงม่ายยากจนคนนี้ทำทานมากกว่าทุกคน 4เพราะทุกคนนำเงินที่เหลือใช้มาทำทาน แต่หญิงคนนี้ขัดสนอยู่แล้ว ยังนำเงินทั้งหมดสำหรับเลี้ยงชีพมาทำทาน”
คำปราศรัยเรื่องการทำลายกรุงเยรูซาเล็มa
บทนำ
5ขณะนั้นบางคนให้ข้อสังเกตว่าพระวิหารมีหินและของถวายตกแต่งอย่างงดงาม พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า 6“สักวันหนึ่ง ทุกสิ่งที่ท่านเห็นอยู่นี้ จะไม่มีก้อนหินเหลือซ้อนกันอยู่เลย” 7เขาจึงทูลถามพระองค์ว่า “พระอาจารย์ เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นเมื่อไร และมีเครื่องหมายใดบอกว่าเหตุการณ์นี้กำลังจะเกิดขึ้น”
เครื่องหมายเตือน
8พระองค์ตรัสตอบว่า “จงระวังอย่าให้ผู้ใดหลอกลวงท่านได้ หลายคนจะอ้างนามของเรา พูดว่า ‘ฉันเป็นพระคริสต์’ และ ‘เวลากำหนดมาถึงแล้ว’ อย่าตามเขาไป 9เมื่อท่านทั้งหลายได้ยินข่าวลือเรื่องสงครามและการปฏิวัติ จงอย่าตกใจ เหตุการณ์เหล่านี้จำเป็นต้องเกิดขึ้นก่อน แต่ยังไม่ถึงวาระสุดท้าย” 10แล้วพระองค์ตรัสกับเขาว่า “ชาติหนึ่งจะลุกขึ้นต่อสู้กับอีกชาติหนึ่ง อาณาจักรหนึ่งจะลุกขึ้นต่อสู้กับอีกอาณาจักรหนึ่ง 11แผ่นดินไหวใหญ่หลวง ความอดอยาก และโรคระบาดจะเกิดขึ้นหลายแห่ง จะมีเหตุการณ์น่าสะพรึงกลัว และเครื่องหมายยิ่งใหญ่จะเกิดขึ้นในท้องฟ้า
12แต่ก่อนที่เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น เขาจะจับกุมท่าน จะเบียดเบียนท่าน จะนำท่านไปไต่สวนในศาลาธรรม และจะจองจำท่านในคุก เขาจะนำท่านไปยืนต่อหน้ากษัตริย์และผู้ว่าราชการเพราะนามของเรา 13และนี่จะเป็นโอกาสให้ท่านเป็นพยานถึงเรา 14จงตัดสินใจว่าท่านจะไม่หาคำแก้ตัวไว้ก่อน 15เราbจะให้คำพูดและปรีชาญาณแก่ท่าน ซึ่งศัตรูของท่านจะต้านทานหรือโต้แย้งไม่ได้ 16บิดามารดา พี่น้อง ญาติและมิตรสหายจะทรยศต่อท่าน บางท่านจะต้องถูกประหารชีวิตด้วย 17ท่านทั้งหลายจะเป็นที่เกลียดชังของทุกคนเพราะนามของเรา 18แต่เส้นผมบนศีรษะของท่านจะไม่เสียไปแม้แต่เส้นเดียว 19ด้วยการยืนหยัดมั่นคงท่านจะรักษาชีวิตของท่านไว้ได้”
กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย
20“เมื่อท่านทั้งหลายเห็นกองทัพต่างๆ ล้อมกรุงเยรูซาเล็มc ก็จงรู้ไว้เถิดว่าความพินาศของนครนั้นใกล้เข้ามาแล้ว 21เวลานั้นผู้ที่อยู่ในแคว้นยูเดียจงหนีไปยังภูเขา ผู้ที่อยู่ในกรุงจงรีบออกไปเสีย ผู้ที่อยู่ในชนบท ก็จงอย่าเข้ามาในกรุง 22เพราะวันเหล่านั้นจะเป็นวันพิพากษาลงโทษ ข้อความที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์dจะเป็นจริงทุกประการ 23น่าสงสารหญิงมีครรภ์และหญิงแม่ลูกอ่อนในวันนั้น ทุกขเวทนาใหญ่หลวงจะครอบคลุมทั่วแผ่นดินและพระพิโรธจะลงมาเหนือชนชาตินี้ 24บางคนจะตายด้วยคมดาบ บางคนจะถูกจับเป็นเชลยไปอยู่ในประเทศต่างๆ กรุงเยรูซาเล็มจะถูกคนต่างศาสนาเหยียบย่ำจนกว่าจะครบเวลาที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้”e
ภัยพิบัติในจักรวาล และการเสด็จมาอย่างรุ่งโรจน์ของบุตรแห่งมนุษย์
25“จะมีเครื่องหมายในดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวต่างๆ ชนชาติต่างๆ บนแผ่นดินจะทนทุกข์ทรมาน ฉงนสนเท่ห์ต่อเสียงกึกก้องของทะเลที่ปั่นป่วน 26มนุษย์จะสลบไปเพราะความกลัว และหวั่นใจถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในโลก เพราะสิ่งต่างๆ ในท้องฟ้าจะสั่นสะเทือน 27หลังจากนั้นประชาชนทั้งหลายจะเห็นบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมาในก้อนเมฆ ทรงพระอานุภาพและพระสิริรุ่งโรจน์ยิ่งใหญ่ 28เมื่อเหตุการณ์ทั้งปวงนี้เริ่มเกิดขึ้น ท่านทั้งหลายจงยืนตรง เงยหน้าขึ้นเถิด เพราะในไม่ช้าท่านจะได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระแล้ว”
เวลาแห่งการเสด็จมา
29พระองค์ตรัสเป็นอุปมาให้เขาเหล่านั้นฟังว่า “จงมองดูต้นมะเดื่อเทศและต้นไม้ทั้งหลายเถิด 30เมื่อมันแตกใบอ่อน ท่านย่อมรู้ว่าฤดูร้อนใกล้เข้ามาแล้ว 31เช่นเดียวกันเมื่อท่านเห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ก็จงรู้เถิดว่าพระอาณาจักรของพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้วf 32เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า คนในชั่วอายุนี้จะไม่ล่วงลับไปก่อนที่เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น 33ฟ้าดินจะสูญสิ้นไป แต่วาจาของเราจะไม่สูญสิ้นไปเลย”
คำเตือนให้เตรียมพร้อม
34“จงระวังไว้ให้ดี อย่าปล่อยใจของท่านให้หมกมุ่นอยู่ในความสนุกสนานรื่นเริง ความเมามายและความกังวลถึงชีวิตนี้ มิฉะนั้น วันนั้นจะมาถึงท่านอย่างฉับพลัน 35เหมือนบ่วงแร้ว เพราะวันนั้นจะลงมาgเหนือทุกคนที่อาศัยอยู่บนแผ่นดิน 36ท่านทั้งหลายจงตื่นเฝ้าอธิษฐานภาวนาอยู่ตลอดเวลาเถิด เพื่อท่านจะมีกำลังหนีพ้นเหตุการณ์ทั้งปวงที่จะเกิดขึ้นนี้ไปยืนอยู่เฉพาะพระพักตร์บุตรแห่งมนุษย์ได้”
พระเยซูเจ้าทรงสั่งสอนในพระวิหารเป็นวันสุดท้าย
37เวลากลางวัน พระเยซูเจ้าทรงสั่งสอนในพระวิหาร แต่เวลากลางคืนพระองค์ทรงออกไปประทับแรมอยู่บนเนินเขาที่เรียกว่าภูเขามะกอกเทศ 38ประชาชนมาเฝ้าพระองค์ในพระวิหารตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อฟังพระองค์h
21 a ใน 17:22-37 ลูกาใช้แหล่งข้อมูลต่างหากกล่าวถึงการเสด็จมาอย่างรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าเมื่อสิ้นพิภพ ณ ที่นี้ ลก เรียบเรียงเรื่องตาม มก ซึ่งรวมเรื่องการทำลายกรุงเยรูซาเล็มกับเรื่องการเสด็จมาอย่างรุ่งโรจน์ของพระคริสตเจ้าเข้าด้วยกัน (ดู 19:44 เชิงอรรถ f; มธ 24:1 เชิงอรรถ a)
b ในที่นี้ ลก ให้พระเยซูเจ้ามีบทบาท ซึ่งในที่อื่นกล่าวว่าเป็นบทบาทของพระจิตของพระบิดา (มธ 10:20) หรือบทบาทของพระจิตเจ้า (มก 13:11; ลก 12:12; กจ 6:10; เทียบ ยน 16:13-15)
c เช่นเดียวกับใน 19:43-44 ข้อความเหล่านี้คัดมาจากพระคัมภีร์ จึงทำให้ไม่อาจสรุปได้ว่า ลก เขียนบรรยายเหตุการณ์หลังจากที่เหตุการณ์นั้นได้เกิดขึ้นแล้ว (ดู 19:44 เชิงอรรถ f)
d บางทีอาจจะเป็นการอ้างอิงถึง ดนล 9:26, 27
e นั่นคือช่วงเวลาซึ่งคนต่างศาสนาจะเข้ามาแทนที่ชาวยิวที่ไม่เชื่อในพระคริสตเจ้าตามคำสอนของเปาโล (รม 11:11-32) ช่วงเวลานี้จะจบลงเมื่อชาวอิสราเอลทุกคนจะกลับใจ เพราะฉะนั้น ระยะเวลาระหว่างการทำลายกรุงเยรูซาเล็มและการสิ้นพิภพจะเป็นระยะเวลานานที่เราไม่สามารถกำหนดได้
f พระอาณาจักรได้รับการสถาปนาขึ้นแล้ว (17:21) แต่ข้อนี้หมายถึงช่วงที่พระอาณาจักรจะก้าวหน้าประสบชัยชนะ เริ่มต้นตั้งแต่กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย (เทียบ 9:27)
g สำเนาโบราณบางฉบับว่า “เพราะว่าวันนั้นจะลงมาเหนือท่านเหมือนบ่วงแร้ว”
h ข้อความนี้มีลักษณะคล้ายกับ ยน 8:1-2 ความคล้ายคลึงกันเช่นนี้ทำให้นักวิชาการหลายท่านคิดว่าเรื่องหญิงถูกจับขณะล่วงประเวณี (ยน 7:53-8:11) เป็นผลงานของ ลก และแต่เดิมน่าจะอยู่ตรงนี้
