(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
บรรดาสตรีผู้ติดตามพระเยซูเจ้า
8 1หลังจากนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จไปตามเมืองและหมู่บ้านต่างๆ ทรงเทศน์สอนและประกาศข่าวดีถึงพระอาณาจักรของพระเจ้า อัครสาวกสิบสองคนอยู่กับพระองค์ 2รวมทั้งสตรีบางคนที่พระองค์ทรงรักษาให้พ้นจากจิตชั่วร้ายและหายจากโรคภัย เช่น มารีย์ ที่เรียกว่าชาวมักดาลา ซึ่งปีศาจเจ็ดตนได้ออกไปจากนาง 3โยอันนาภรรยาของคูซาข้าราชบริพารของกษัตริย์เฮโรด นางสุสันนา และคนอื่นอีกหลายคน หญิงเหล่านี้สละทรัพย์ของตนมาช่วยเหลือพระองค์และบรรดาอัครสาวก
อุปมาเรื่องผู้หว่าน
4ขณะนั้นประชาชนจำนวนมากเดินทางจากเมืองต่างๆ มาเฝ้าพระเยซูเจ้าและชุมนุมกัน พระองค์จึงทรงกล่าวเป็นอุปมาว่า
5“ชายคนหนึ่งออกไปหว่านเมล็ดพืช ขณะที่กำลังหว่านอยู่นั้น บางเมล็ดตกอยู่ริมทางเดิน จึงถูกเหยียบย่ำ และนกในอากาศจิกกินจนหมด 6บางเมล็ดตกบนหิน พองอกขึ้นมาก็เหี่ยวแห้งเพราะขาดความชุ่มชื้น 7บางเมล็ดตกกลางกอหนาม ต้นหนามที่งอกขึ้นพร้อมกันก็คลุมไว้จนตาย 8บางเมล็ดตกในที่ดินดี จึงงอกขึ้นและเกิดผลร้อยเท่า” พระองค์ตรัสดังนี้แล้วทรงเปล่งเสียงดังว่า “ใครมีหูสำหรับฟัง ก็จงฟังเถิด”
เหตุผลที่พระเยซูเจ้าตรัสเป็นอุปมา
9บรรดาศิษย์ทูลถามพระองค์ว่า อุปมาเรื่องนี้มีความหมายว่าอย่างไร 10พระองค์จึงตรัสว่า “พระเจ้าโปรดให้ท่านรู้ธรรมล้ำลึกเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างชัดเจน แต่สำหรับคนอื่นพระองค์โปรดให้รู้เป็นอุปมาเท่านั้น เพื่อว่า
เขาจะมองแล้วมองอีก แต่ไม่เห็น
ฟังแล้วฟังอีก แต่ไม่เข้าใจ”
พระเยซูเจ้าทรงอธิบายอุปมาเรื่องผู้หว่าน
11“อุปมามีความหมายดังนี้ เมล็ดพืชคือพระวาจาของพระเจ้า 12เมล็ดที่ตกริมทางเดิน หมายถึงบุคคลที่ได้ฟังพระวาจา ต่อจากนั้น ปีศาจก็มาช่วงชิงพระวาจาออกไปจากใจของเขา มิให้เขามีความเชื่อและรอดพ้น 13เมล็ดที่ตกบนหิน หมายถึงบุคคลที่ฟังแล้วรับพระวาจาไว้ด้วยความยินดี แต่ไม่มีราก เขามีความเชื่ออยู่เพียงชั่วระยะหนึ่ง เมื่อถึงเวลาถูกผจญ เขาก็เลิกเชื่อ 14เมล็ดที่ตกในกอหนาม หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาแล้วปล่อยให้ความกังวลถึงทรัพย์สมบัติและความสนุกของชีวิตมาบีบรัด จึงไม่เกิดผล 15ส่วนเมล็ดที่ตกในที่ดินดี หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาด้วยใจดีเลิศ ยึดพระวาจาไว้ด้วยความพากเพียรจนเกิดผล”
อุปมาเรื่องตะเกียง
16“ไม่มีใครจุดตะเกียงแล้วเอาถังครอบไว้หรือวางไว้ใต้เตียง แต่เขาย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียง เพื่อคนที่เข้ามาจะเห็นแสงสว่างได้ 17ไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนอยู่จะไม่ปรากฏชัดแจ้ง ไม่มีความลับใดจะไม่มีใครรู้และเปิดเผย 18ดังนั้น จงระวังว่าท่านฟังพระวาจาอย่างไร เพราะผู้ที่มีมากจะได้รับมากขึ้น ส่วนผู้ที่มีน้อย สิ่งเล็กน้อยที่เขามีจะถูกริบไปด้วย”
พระประยูรญาติแท้จริงของพระเยซูเจ้าa
19พระมารดาและพระประยูรญาติของพระเยซูเจ้ามาเฝ้าพระองค์ แต่ไม่อาจเข้าถึงพระองค์ได้ เพราะมีประชาชนจำนวนมาก 20มีผู้ทูลพระองค์ว่า “มารดาและพี่น้องของท่านกำลังยืนอยู่ข้างนอก ต้องการพบท่าน” 21พระองค์ตรัสตอบเขาว่า “มารดาและพี่น้องของเราคือคนเหล่านี้ที่ฟังพระวาจาของพระเจ้าและนำไปปฏิบัติ”
พระเยซูเจ้าทรงทำให้พายุสงบ
22วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จลงเรือไปพร้อมกับบรรดาศิษย์แล้วตรัสกับเขาว่า “เราจงข้ามไปฝั่งทะเลสาบด้านโน้นกันเถิด” เขาจึงออกเรือ 23ขณะที่บรรดาศิษย์กำลังแล่นเรือ พระองค์บรรทมหลับ เกิดลมพายุขึ้นในทะเลสาบ น้ำซัดเข้าเรือ คนในเรืออยู่ในอันตราย 24บรรดาศิษย์จึงเข้ามาปลุกพระองค์ ทูลว่า “พระอาจารย์ พระอาจารย์ พวกเรากำลังจะตายอยู่แล้ว” พระองค์จึงทรงลุกขึ้น บังคับลมและคลื่นใหญ่ ลมและคลื่นก็สงบ ทะเลสาบก็สงบราบเรียบอีก 25พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ความเชื่อของท่านอยู่ที่ไหนเล่า” เขาเหล่านั้นต่างรู้สึกกลัวและประหลาดใจพูดกันว่า “ท่านผู้นี้เป็นใครหนอ จึงสั่งลมและคลื่นได้ ลมและคลื่นก็เชื่อฟัง”
ชาวเกราซาที่ถูกปีศาจสิง
26พระเยซูเจ้าและบรรดาศิษย์แล่นเรือมาถึงดินแดนของชาวเกราซาbซึ่งอยู่ตรงข้ามกับแคว้นกาลิลี 27ขณะที่พระองค์เสด็จขึ้นจากเรือ ชายคนหนึ่งจากเมืองนั้นมาเฝ้าพระองค์ ชายผู้นี้ถูกปีศาจสิงเป็นเวลานาน ไม่สวมเสื้อผ้า ไม่อยู่ในบ้าน แต่ไปอาศัยอยู่ตามหลุมศพ
28เมื่อเขาเห็นพระเยซูเจ้า เขาร้องตะโกน กราบพระบาท และกล่าวเสียงดังว่า “ข้าแต่พระเยซูบุตรของพระเจ้าผู้สูงสุด ท่านมายุ่งเกี่ยวกับข้าพเจ้าทำไม ข้าพเจ้าวอนขอท่านอย่าทรมานข้าพเจ้าเลย” 29เขาพูดเช่นนี้ เพราะพระเยซูเจ้าสั่งให้ปีศาจร้ายออกจากชายผู้นั้น ปีศาจสิงเขาหลายครั้งแล้ว เขาถูกล่ามไว้ด้วยโซ่และตรวน แต่เขาหักโซ่ตรวนและถูกปีศาจนำตัวออกไปในที่เปลี่ยว 30พระเยซูเจ้าทรงถามว่า “เจ้าชื่ออะไร” ปีศาจตอบว่า “ชื่อกองพล” เพราะปีศาจจำนวนมากเข้าสิงในตัวเขา 31ปีศาจเหล่านั้นพร่ำวอนพระองค์มิให้ทรงสั่งมันให้ลงไปในขุมลึกc
32หมูฝูงใหญ่กำลังหากินอยู่บนเนินเขาที่นั่น พวกปีศาจจึงอ้อนวอนพระองค์ให้ทรงอนุญาตเข้าไปสิงในหมูฝูงนั้น พระองค์ก็ทรงอนุญาต 33พวกปีศาจจึงออกจากชายคนนั้น และเข้าไปสิงอยู่ในร่างหมู หมูฝูงนั้นต่างวิ่งกระโจนจากหน้าผาลงไปในทะเลสาบและจมน้ำตายทั้งหมด
34เมื่อคนเลี้ยงหมูเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็วิ่งหนีไปเล่าเรื่องนี้ตามเมืองและตามชนบท 35ประชาชนออกมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อมาใกล้พระเยซูเจ้า ก็พบคนที่เคยถูกปีศาจสิงกำลังนั่งอยู่แทบพระบาทของพระองค์d สวมเสื้อผ้าและมีสติดี เขาเหล่านั้นต่างมีความกลัว 36ผู้ที่เห็นเหตุการณ์เล่าให้ประชาชนฟังว่าคนถูกปีศาจสิงหายจากโรคได้อย่างไร 37ประชาชนทั้งหมดในเขตแดนของชาวเกราซาจึงขอร้องพระองค์ให้เสด็จไปจากพวกเขา เพราะมีความกลัวมาก พระเยซูเจ้าจึงเสด็จลงเรือกลับไป
38คนที่ปีศาจออกไปแล้วอ้อนวอนขออยู่กับพระองค์ พระองค์ทรงส่งเขากลับไป ตรัสว่า 39“จงกลับบ้าน และเล่าเรื่องที่พระเจ้าทรงกระทำแก่ท่านให้คนอื่นรู้เถิด” ชายคนนั้นจึงจากไปและประกาศทั่วเมืองว่า พระเยซูเจ้าทรงกระทำอย่างไรกับเขา
พระเยซูเจ้าทรงรักษาหญิงตกเลือดเรื้อรัง ทรงปลุกบุตรหญิงของไยรัสให้คืนชีพ
40เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จกลับมา ประชาชนก็รับเสด็จพระองค์ เพราะทุกคนกำลังคอยพระองค์อยู่ 41ขณะนั้น ชายคนหนึ่งชื่อไยรัสซึ่งเป็นหัวหน้าศาลาธรรมมาเฝ้า เขากราบพระบาทของพระเยซูเจ้า อ้อนวอนพระองค์ให้เสด็จไปยังบ้านของเขา 42เพราะเขามีบุตรหญิงคนเดียวอายุประมาณสิบสองขวบกำลังจะตาย ขณะที่ทรงพระดำเนินไป ประชาชนเบียดเสียดพระองค์จนเกือบทรงพระดำเนินไม่ได้
43ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งตกเลือดเรื้อรังมาสิบสองปีแล้ว ไม่มีผู้ใดรักษาให้หายได้e 44นางมาด้านหลังพระองค์และสัมผัสชายฉลองพระองค์ ทันใดนั้นเลือดก็หยุด 45พระเยซูเจ้าทรงถามว่า “ใครแตะต้องเรา” ทุกคนต่างปฏิเสธ เปโตรจึงตอบว่า “พระอาจารย์ ประชาชนกำลังรุมล้อมเบียดเสียดพระองค์” 46แต่พระเยซูเจ้าทรงย้ำว่า “มีคนแตะต้องเราเพราะมีพลังออกจากตัวเรา” 47เมื่อหญิงคนนั้นเห็นว่าจะซ่อนตัวต่อไปอีกไม่ได้ จึงเดินตัวสั่นออกมา กราบลงเฉพาะพระพักตร์ ทูลต่อหน้าประชาชนว่าเหตุใดนางจึงแตะต้องพระองค์และหายจากโรคในทันทีได้อย่างไร
48พระองค์ตรัสว่า “ลูกเอ๋ย ความเชื่อของเจ้าช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุขเถิด”
49ขณะที่ตรัสอยู่นั้น มีคนจากบ้านมาบอกหัวหน้าศาลาธรรมว่า “บุตรหญิงของท่านตายแล้ว อย่ารบกวนพระอาจารย์อีกเลย” 50แต่พระเยซูเจ้าทรงได้ยินจึงตรัสกับเขาว่า “อย่ากลัวเลย จงมีความเชื่อไว้เถิดและเด็กนั้นจะรอด” 51เมื่อเสด็จมาถึง พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้ผู้ใดติดตามเข้าไป นอกจากเปโตร ยอห์น ยากอบf และบิดามารดาของเด็ก 52ทุกคนกำลังร้องไห้คร่ำครวญถึงเด็กที่ตาย แต่พระเยซูเจ้าตรัสว่า “อย่าร้องไห้เลย เด็กยังไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับไปเท่านั้น” 53คนเหล่านั้นหัวเราะเยาะพระองค์ เพราะรู้ว่าเด็กนั้นตายแล้ว 54พระองค์ทรงจับมือเด็กและตรัสเสียงดังว่า “หนูเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด” 55จิตของเด็กก็กลับมาและเด็กก็ลุกขึ้นทันที พระเยซูเจ้าทรงสั่งให้นำอาหารมาให้เด็กกิน 56บิดามารดาของเด็กรู้สึกประหลาดใจ แต่พระองค์ทรงกำชับเขามิให้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผู้ใดฟัง
8 a ลูกาได้เอาข้อความตอนนี้ออกจากบริบทใน มก 3:31-35 มาใช้เป็นบทสรุปเรื่องอุปมาตอนสั้นๆ นี้ ลูกาจึงปรับข้อ 21 (เทียบ มก 3:35) ให้เข้ากับข้อ 15
b สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ชาวเกอร์เกซา” หรือ “ชาวกาดารา”
c ใน มก 5:10 ปีศาจได้อ้อนวอนพระเยซูเจ้า “อย่าขับไล่มันออกจากบริเวณนั้น” ใน ลก ปีศาจได้อ้อนวอนพระองค์ไม่ให้สั่งมันให้ลงไปในขุมลึกใต้แผ่นดินอันเป็นที่อยู่ตามปกติและเป็นบ้านที่มันจะต้องอยู่ตลอดไป (วว 9:1, 2, 11; 11:7; 17:8; 20:1, 3)
d นั่งอยู่แทบพระบาทเป็นท่าทีของศิษย์ที่นั่งฟังอาจารย์ (ดู 10:39; กจ 22:3) ลูกาเท่านั้นเสริมรายละเอียดประการนี้
e สำเนาโบราณบางฉบับว่า “หญิงคนหนึ่งได้เสียทรัพย์ให้กับแพทย์จนหมดสิ้น แต่ไม่มีใครรักษานางให้หายได้” (เทียบ มก 5:26)
f ดู มก 5:37 เชิงอรรถ d อย่างไรก็ตาม ที่นี่ เช่นเดียวกับใน 9:28; กจ 1:13 ชื่อของยอห์นอยู่ต่อจากเปโตร การออกชื่อยอห์นคู่กับเปโตรเป็นลักษณะการเขียนของ ลก (22:8; กจ 3:1, 3, 11; 4:13, 19; 8:14) และของพระวรสารฉบับที่สี่ (ยน 13:23-26; 18:15-16; 20:3-9; 21:7, 20-23)
