วันจันทร์ที่ 12 มิถุนายน 2017
สัปดาห์ที่สิบ เทศกาลธรรมดา
มธ 5:1-12...
1พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นประชาชนจำนวนมาก จึงเสด็จขึ้นบนภูเขา เมื่อประทับแล้ว บรรดาศิษย์เข้ามาห้อมล้อมพระองค์ 2พระองค์ทรงเริ่มตรัสสอนว่า
3“ผู้มีใจยากจน ย่อมเป็นสุข เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของเขา

4ผู้เป็นทุกข์โศกเศร้า ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับการปลอบโยน
5ผู้มีใจอ่อนโยน ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับแผ่นดินเป็นมรดก
6ผู้หิวกระหายความชอบธรรม ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะอิ่ม
7ผู้มีใจเมตตา ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับพระเมตตา
8ผู้มีใจบริสุทธิ์ ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้เห็นพระเจ้า
9ผู้สร้างสันติ ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของพระเจ้า
10ผู้ถูกเบียดเบียนข่มเหงเพราะความชอบธรรม ย่อมเป็นสุข เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของเขา
11“ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุข เมื่อถูกดูหมิ่น ข่มเหงและใส่ร้ายต่างๆ นานาเพราะเรา 12จงชื่นชมยินดีเถิด เพราะบำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่นัก บรรดาประกาศกก่อนหน้าท่านก็เคยถูกเบียดเบียน

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• พ่อเขียนบทเทศน์เรื่องบุญลาภมาบ่อยๆ บรรยาย สอน และเทศน์โอกาสต่างๆมามากๆ

• คำสอนบนภูเขา เริ่มต้นที่ “ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้ ความสุขแท้” พ่อตั้งใจเขียนแปดครั้ง...
o เพราะความสุขแท้ คือ คำๆนั้น “บุญลาภ” ภาษากรีกคือ “มาการีออส” (Makarios) สถานะของความสุข เต็มเปี่ยม ปิติสุข ไม่มีอะไรขวางกัน และเปี่ยมล้นจริงๆ ที่มนุษย์คนหนึ่งพึงจะปรารถนาได้
o และแม้มนุษย์ปรารถนาความสุขแท้นั้น แต่...พระเยซูเจ้าไม่ได้ตรัสถึงความสุขแท้ในโลกนี้ แต่เป็นความสุขแท้ในนิรันดรภาพ... เกินกว่าปัญญาและความสามารถของมนุษย์จะเข้าใจ...
o พ่ออธิบายความหมายของพระคัมภีร์มามากที่สุดในเรื่องนี้ พ่อรู้ว่า คำอธิบายของพ่อต่อการเปิดเผยของพระเจ้าในพระคัมภีร์ ก็ยังมีความจำกัดอย่างที่สุด สมองเล็กๆ ความเข้าใจน้อยๆ จะตักตวงความยิ่งใหญ่แห่งพระเจ้า และนิรันดรภาพได้อย่างไรกัน...
o พ่อช่างโง่เขลาจริงๆ เมื่อเปรียบตนเองกับพระปรีชาญาณสุดหยั่งของพระเจ้า... หยดน้ำหนึ่งหยดนี้กับท้องทะเลที่แสนกว้างหนักหนา... “โอ พระเจ้า ลูกต้องยอมศิโรราบให้กับพระองค์”

• พระเยซูเจ้า “ทอดพระเนตรเห็นประชาชนมากมาย จึงเสด็จขึ้นบนภูเขา”
o พ่อเคยได้อธิบายพระวาจาตอนนี้มามากๆ วันนี้พ่อเพียงอยากให้พระองค์ “โปรดทรงทอดพระเนตรเหลียวดูเรา” พ่อขอเพียงพระเจ้าทรงหันพระพักตร์ มาทอดพระเนตรเหลียวดู และขอทรงยิ้มพอพระทัยกับลูกของพระองค์ที่รักพระองค์ เราลูกของพระคงดื้อบ้าง แต่ก็ไม่เคยหลุดจากสายพระเนตรแห่งพระปรีชาญาณของพระองค์...
o วันนี้พ่อเพียงอยากเห็นบุญลาภ หรือความสุขแท้นี้ได้ทรงตรัสกับเราทุกคนอย่างอ่อนโยน “มาการีออส” “ความสุขแท้...แก่ผู้มีใจยาจน ผู้เป็นทุกข์โศกเศร้า ผู้มีใจอ่อนโยน... ผู้หิวกระหายความชอบธรรม...”
o “พระเจ้าข้า... “โปรดทอดพระเนตร และเรียกให้ชีวิตของมนุษย์ได้หันมาได้ยินพระองค์ตรัสพระโอวาทบนภูเขา”
o “โปรด เรียก ให้ผู้ที่กำลังก้าวเดินในชีวิตแต่ละวันนี้ ได้เดินตามพระประสงค์ของพระองค์ ให้ก้าวเดินขึ้นไปบนภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ คือ พระอาณาจักรสวรรค์นิรันดรด้วยเทอญ...”
• ขอความสุขแท้ บุญลาภ จงมีแด่ลูกๆที่รักของพระเจ้าทุกคนด้วยเทอญ... อาแมน....อาแมน...อาแมน... ขอให้เราทุกคนได้มี "ความสุขแท้" Makarios ในพระเจ้าเทอญ


• วันที่พ่อนั่งเขียนนี้คือวันสมโภชพระตรีเอกภาพ ขอสรรเสริญพระองค์ ขอพระเจ้า พระบิดา และพระบุตร และพระจิต ประทานพระพรแก่ทุกท่านเทอญ...