รำพึงประจำวัน โดย ภราดาอำนวย  ยุ่นประยงค์
2.ข้าพเจ้าจะถวายพรแด่พระยาห์เวห์ตลอดกาล
คำสรรเสริญพระองค์จะติดอยู่กับริมฝีปากของข้าพเจ้าเสมอ 
(สดุดี 34:1)
                เบื้องหลังของเพลงสดุดุนี้เคือถึงการหนีภัยของดาวิดไปยังแดนฟิลิสเตีย ไปหาอาคีช กษัตริย์แห่งเมืองกัทเพื่อให้พ้นจากเงื้อมมือกษัตริย์ซาอูลที่ตามล่าท่าน อันที่จริงแล้วก็เปรียบเสมือนหนีเสือปะจระเข้ เพราะทั้งกษัตริย์ซาอูลลาคิชต่างก็เป็นอริกับดาวิด การฆ่าโกลิอัทนักรบของชาวฟิลิสเตียย่อมสร้างความโกรธแค้นให้แก่กษัตริย์อาคิช (หรืออบีเมเล็ค ชื่อทั่วไปของกษัตริย์ฟิลิสเตีย ดังเช่นฟาโรห์กษัตริย์ของอียิปต์) เพื่อจะรอดพ้นเงื้อมมือของกษัริย์ฟิลิสเตีย ดาวิดต้องแสร้งทำเป็นบ้า นี่คือที่มาของเพลงสดุดีนี้

               ดาวิดตั้งใจแน่วแน่ที่จะสรรเสริญองค์เป็นเจ้า เพราะท่านกตัญญูรู้คุณและน้อมรับความเป็นพระเจ้าของพระยาเวห์ สิ่งสร้างทั้งมวลมีหน้าที่สรรเสริญพระองค์ และจะสรรเสริญตอลดไป ในยามทุกข์ยามสุข ในยามที่ต้องหลบหนีหัวซุกหัวซุน ตระหนักดีว่าการเทิดพระเกียรติและการสรรเสริญกระทำได้ไม่สิ้นสุด และจะไม่อยู่ในใจเท่านั้น แต่จะออกมาเป็นคำพูดหรือบทเพลง ดังที่นักบูญออกุสตีนกล่าวไว้ว่า การร้องเพลงเป็นการภาวนาสองเท่า