วันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม 2017
สัปดาห์ที่ 19 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน 1พกษ 19:9,11-13 / รม 9:1-5 / มธ 14:22-33
          บ่อยๆความกลัวและการขาดความกล้าหาญ คืออุปสรรคสำคัญในชีวิต ที่ทำให้เราขาดความเชื่อและความรัก พวกเรามีลักษณะเหมือนกับบรรดาอัครสาวกในเรือ ที่เราไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหวไปมาได้ เพราะความกลัว ที่ขัดขวางไม่ให้เราเห็นพระเยซูเจ้า ซึ่งอยู่ใกล้เรา พระองค์ คือ “เอ็มมานูเอล” (พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา)พระองค์ยังเป็นพระเจ้าแห่งธรรมชาติ ที่สามารถที่จะบังคับคลื่นลมและอำนาจที่ทำลายล้าง

พระองค์ได้ประกาศ “สันติสุข” และความรอดที่พระองค์ทรงมอบให้นั้น อยู่ใกล้สำหรับคนที่กลัวพระองค์ (สดด 85:9-10) แม้ว่าจะดูเหมือนว่า บรรดาอัครสาวก จะอยู่ในเรือห่างจากพื้นดินหลายไมล์ และต้องโต้คลื่นไปมา เพราะลมที่พัดแรงกล้า แต่ดูเหมือนพระองค์ จะไม่ได้อยู่ห่างไกลจากพวกขา เช่นเดียวกับเปโตร เราต้องเตรียมพร้อมที่จะเสี่ยงภัย สำหรับชีวิตของเรา ถ้าเราต้องการให้ความเชื่อของเราเข้มแข็งขึ้น พระเยซูเจ้าจึงได้ตรัสกับเราทุกคนว่า “จงเข้ามา” เพื่อตอบรับ และเดินไปหาพระองค์ในเวลาเราจะต้องผ่าน สายน้ำแห่งความทนทุกข์ทรมาน

             เมื่อไหร่ที่เรามีความรู้สึกแรงกล้าของลมพายุ และเรากำลังเริ่มกลัวที่จะจมน้ำ เพื่อที่จะชนะความกลัวเราต้องทำตามตัวอย่างของพระเยซูเจ้า ซึ่งได้เสด็จขึ้นไปบนภูเขา และสวดภาวนาตามลำพัง ความเชื่อจึงจะต้องได้รับพลังจากการสวดภาวนาเป็นประจำ

           คำสวดภาวนา เปรียบเหมือนกุญแจที่ไข ประตูบ้านในเวลาเช้า และล็อคประตูบ้านในเวลาตอนเย็น… ในช่วงระยะเวลาที่ตกต่ำที่สุด และมืดมนที่สุด สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าสามารถผ่านไปได้คือ การสวดภาวนา บางครั้งข้าพเจ้าสวดภาวนาว่า “ขอพระองค์โปรดช่วยลูกด้วย”บางครั้งการสวดภาวนาคือ “การโมทนาคุณพระองค์” สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ค้นพบ คือ มีความสัมพันธ์ และสื่อสารกับพระผู้สร้างทุกสิ่ง ซึ่งจะช่วยทำให้ข้าพเจ้า สามารถผ่านพ้นอุปสรรคในชีวิตไปได้ เพราะข้าพเจ้ารู้ว่า แรงสนับสนุน และความช่วยเหลือ ที่แท้จริง คือคำสวดภาวนานั้นเอง.