วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์  2017
สัปดาห์ที่ 6 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน ปฐก 4:1-15,25 / มก 8:11-13
การปรากฏตัวของพระเยซูเจ้าพร้อมกับกิจการต่างๆของพระองค์นั้น ได้กลายเป็นภัยคุกคามพวกฟาริสี ขณะที่พระเยซูเจ้าได้เริ่มมีชื่อเสียงท่ามกลางฝูงชน พวกฟาริสีเองเริ่มที่ไม่มีความปลอดภัย เกี่ยวกับอำนาจและชื่อเสียงของพวกเขา จึงพยายามที่จะจับผิดพระองค์ ด้วยการพยายามหาข้อพิสูจน์ว่า พระองค์ได้รับมอบหมายพันธกิจมาจากพระเป็นเจ้าจริงหรือไม่?  

แม้เมื่อพระองค์ได้ทรงสอนในศาลาธรรมเมืองคาเปอร์นาอุม ทุกคนที่ได้ยินพระองค์ ต่างก็ประหลาดใจในคำเทศน์สอนของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสอนพวกเขาอย่างผู้มีอำนาจ ไม่เหมือนกับพวกฟาริสี (มก1: 22)
ตัวพระองค์ คือเครื่องหมายในตัวพระองค์เองอยู่แล้ว  แต่พวกฟาริสีนั้นไม่ต้องการที่จะเชื่อในพระองค์
แม้ว่าพระองค์จะทรงทำอัศจรรย์หลายอย่าง เพื่อให้พวกเขามีความมั่นใจก็ตาม พระองค์จึง ไม่ทรงต้องการที่จะตอบโต้กับพวกฟาริสี

พระสันตะปาปาฟรังซิสเองในฐานะเป็นผู้ติดตามพระเยซูเจ้า พระองค์ คือเครื่องหมายสำหรับคนยุคนี้
เมื่อพระองค์ปรากฏตัวทางโทรทัศน์ ได้ทรงสร้างความประทับใจให้แก่ทุกคน
ในฐานะที่เป็นบุคคลที่น่าเข้าใกล้  ความเรียบง่าย ขอพระองค์ได้ดึงดูดใจให้คาทอลิกที่ทิ้งศาสนาจำนวนมากกลับใจ
แม้ก่อนหน้านั้นพวกเขาเคยไปแสวงหาเครื่องหมายที่อื่น  

ข้อคิด:
ตัวเราเองมีทางเลือกอยู่ 3 ทาง คือ
1.พยายามหาความผิดของทุกคนรอบตัวเรา และใช้เวลานินทาและพูดให้ร้ายคนรอบข้าง เหมือนกับพวกฟาริสี

2. เราดำเนินชีวิตต่อไป โดยมีความมั่นใจ ในพันธกิจของพระเป็นเจ้า เช่นเดียวกับพระเยซูเจ้า ที่ทรงมีความมั่นใจ มีความเข้มแข็ง ไม่สนใจกับคำติเตียนและการให้ร้ายใดๆ

3.เราเองต้องทำตัวเป็นเครื่องหมายของชีวิตของเราเอง ของแรงบันดาลใจ ของเราความหวังของเรา ที่ต้องเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่า ตัวเราเป็นเครื่องหมาย ของการติดตามพระเยซูเจ้าอย่างแท้จริงใช่หรือไม่?