วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม 2016
สัปดาห์ที่ 18 เทศกาลธรรมดา

ระลึกถึงนักบุญอัลฟองโซ มารีย์ ดิกวอรี (1696-1787) 
พระสังฆราชและนักปราชญ์ของพระศาสนจักร

บทอ่าน ยรม 28:1-17 หรือ รม 8: 1-4 / มธ 14:13-21 หรือ มธ 15:13-19
       ศีลธรรมควรจะได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพระคัมภีร์ และควรจะชี้ให้เห็นว่ากระแสเรียกของคริสตชน และข้อบังคับต่างๆ จะต้องบังเกิดผล เพื่อความรักต่อทุกชีวิตบนโลกนี้ นักบุญอัลฟองโซได้รับการประกาศว่าเป็นองค์อุปถัมภ์ของนักเทวศาสตร์ทางด้านศีลธรรม โดยพระสันตะปปาปีโอที่ 12 ในปี 1950

      ท่านได้รับปริญญาเอกทางกฎหมายของพระศาสนจักรและกฎหมายทางบ้านเมือง ขณะที่ท่านมีอายุเพียง 16 ปีเท่านั้น ท่านได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ สนใจงานอภิบาลตามวัด ด้วยการฟังแก้บาป และการก่อตั้งกลุ่มคริสตชนขึ้น ท่านได้ก่อตั้งคณะพระมหาไถ่ขึ้นในปี 1732 สมาชิกของคณะประกอบด้วยพระสงฆ์ และภราดา ที่เจริญชีวิตกลุ่มร่วมกัน ด้วยการเลียนแบบพระคริสตเจ้า และทำงานด้านอภิบาลกับพวกชาวนาในชนบท  ต่อมาท่านได้ถูกทอดทิ้ง จากเพื่อนรุ่นแรกๆ

      ท่านได้เดินทางตลอด 26 ปี ด้วยการเทศน์มิชชั่น ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสังฆราชเมื่ออายุได้ 66 ปี หลังจากพยายามปฏิเสธ ท่านจึงได้เริ่มต้นปรับปรุงสังฆมณทลของท่าน  ท่านได้พยายามที่จะให้สมาชิกไม่มีสมบัติใดๆ แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐได้เปลี่ยนเนื้อหาที่สำคัญของระเบียบนี้  เนื่องจากท่านมีอายุ  เดินไม่ได้ ตามองไม่เห็น ได้เซ็นต์เอกสาร โดยไม่รู้ว่าถูกหักหลัง ทำให้สมาชิกของคณะในรัฐของพระสันตะปาปาได้ขึ้นตรงต่อพระสันตะปาปา ขณะที่สมาชิกที่เมืองเนเปิ้ลส์ได้ถอนตัวจากการปกครองของนักบุญอัลฟองโซ แต่หลังจากความตายของท่านแล้ว พวกสมาชิกจึงได้มารวมกันอีกครั้งหนึ่ง

       ท่านมีชื่อเสียงในด้านเทวศาสตร์ด้านศีลธรรม และยังได้เขียนหนังสือเรื่องชีวิตภายในและเรื่องข้อความเชื่อ หนังสือเรื่อง”พระสิริมงคลแด่พระแม่มารีย์” เป็นงานชิ้นเอกของท่าน ส่วนหนังสือเรื่อง”การเฝ้าศีลมหาสนิท”ได้รับการพิมพ์ถึง 40 ครั้งด้วยกันขณะที่ท่านยังมีชีวิต นักบุญอัลฟองโซมีชื่อเสียงในเรื่องการเป็นนักปฏิบัติมากกว่าเป็นนักทฤษฎี ชีวิตของท่านเป็นชีวิตที่คริสตชนสามารถเลียนแบบได้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน ขณะที่ต้องเผชิญกับปัญหา ความเจ็บปวด การเข้าใจผิด และความล้มเหลว นักบุญอัลฟองโซได้ผ่านสิ่งต่างๆเหล่านี้มาแล้ว ท่านเป็นนักบุญเพราะท่านยังคงยึดมั่นในการประทับอยู่ของพระเยซูเจ้าผู้ทนทุกข์ทรมาน