วันพุธที่ 10 ธันวาคม 2014
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า
มธ 11:28-30…
28“ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน 29จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน 30เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา”

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• พระวรสารวันนี้ เพียงสามบรรทัด... พ่อฟังแล้ว อยากไปพักร้อนเลยครับ อยากหยุดพักผ่อนจากการงานเหมือนกัน สอนเรียนในบ้านเณรมาต่อเนื่องไม่เคยมีปีพักที่เรียกว่า Sabbatical Year เคยแต่จัดพักภารกิจให้คุณพ่อคนอื่นๆ มาสิบปี แต่ตัวเองไม่เคยได้พักเช่นนั้น พอได้ยินพระวาจาวันนี้ ตอนนี้ รู้สึกดีจังเลยครับ... วันนี้เขียนเท่านี้ หยุดพักเลยดีไหมครับ.... นั่น พ่อก็ฉวยโอกาสอยากหยุดพักตามพระบัญชา...


• พระวาจาวันนี้ ฟังดูแล้ว อ่านดีๆ แล้วจะได้รู้สึกถึง “ความอ่อนโยนพระเยซู” จริงๆ พระองค์ทรงพระเป็นพระเจ้าที่แสนอ่อนโยนครับ... พระเยซูเจ้าตรัสด้วยพระวาจาที่แสนอ่อนโยน อ่านและไตร่ตรองสิครับ ปล่อยให้คำถามแสนหวานของพระองค์ไหลผ่านความคิด และไหลลึกเข้าไปถึงจิตวิญญาณของเรา... พี่น้องครับ อ่านข้อความนี้ดีๆครับ “ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน”

o พ่ออ่านแล้วถามตนเอง “เหนื่อยไหม เหน็ดเหนื่อยไหม... ภาระหนักไหม”

o พี่น้องล่ะครับ “เหนื่อยไหมครับ ภาระหนักกันใช่ไหมครับ” ชีวิตปัจจุบันของเรา เราต้องเหนื่อยกันมากๆ กับกระแสสังคม กระแสโลกที่ท้าทายเราอยู่ครับ... น่าเหนื่อยมากๆ สังคมของเรา แค่เพียงหน้าที่ อาชีพ การทำมาหาเลี้ยงชีพ ไม่รวมกับความลำบากจากภัยทางสังคม การเมือง เศรษฐกิจ ฯลฯ เราก็เหนื่อยกันมากๆ แล้วใช่ไหมครับ...

o สังคมทะเลทรายของโลกปัจจุบันก็ทำให้เราร้อนแล้งกระหายกันมาก กระหายความชอบธรรม กระหายความดี ความจริง กระหายหิวให้พ้นจากความทุกข์กาย ใจ หรือความเจ็บป่วยหรือใดๆก็ตาม...

• แต่วันนี้พระองค์ตรัส... “จงมาหาเราเถิด” จะหายเหนื่อย จะได้พักผ่อน ในพระองค์ คือ ความสงบและการพักผ่อนจริงๆครับ ถ้ามีพระองค์ในชีวิต ในความเชื่อของเรา มีความสุขครับ...

• แล้วเราจะได้รับการพักผ่อนหายเหนื่อยได้อย่างไรเล่า... คำตอบสั้นๆ ตรงๆครับ
1. “รับแบกแอกของพระองค์” “แอก” เป็นเครื่องหมายของความหนักหน่วง ภาระ แต่แอกของพระเยซูทำไมได้พักผ่อน ได้มีความสุข.. พ่อคิดว่า คำตอบ คือ “แอกเดียวที่พระองค์แบกและทรงมอบให้กับเราเพื่อแบก” คือ “ความรัก” ครับ ความรักไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหรอกครับ... ความรักทำให้ความเหน็ดเหนื่อยกลายเป็นความสุข คนที่รัก เรื่องต่างที่รับเพราะความรัก ไม่เป็นภาระแน่นอนใช่ไหมครับ...

2. “กลายเป็นศิษย์ของพระองค์” ตอบได้ง่ายๆว่า รักเหมือนพระองค์ เดินตามพระองค์ เป็นศิษย์ของพระองค์ นั่นคือ “รักเหมือนพระองค์” มีความสุขครับ แอกที่หนักจะอ่อนนุ่ม ภาระที่แบกก็เบา... คนที่มีความรักไม่รู้สึกเป็นภาระครับ ประสบการณ์ พ่อเคยอุ้มเด็กเล็กๆ หลานๆ หรือลูกคนอื่นๆ ต้องบอกว่า อุ้มพักเดียวก็เมื่อจะแย่ เหนื่อย เมื่อยมากๆจริงๆ นะครับ แต่พ่อเห็นคนเป็นแม่ เป็นพ่อ อุ้มได้นานแสนนาน ไม่บ่นหนัก ไม่บ่นเมื่อยเลย.... บางทีนั่งบนเรือบินเจอเจ้าตัวเล็กๆ ร้องไห้กระจองงอแงตลอด ใครๆก็พากันมองหน้า หน้าตาเบื่อไปตามๆกัน.. แต่พ่อแม่ของเด็กที่ร้องไม่รู้สึกเช่นนั้นครับ เขาทนได้...บางทีเด็กร้องไห้ทั้งคืน.. ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันเลย พ่อแม่ก็ทนได้... “ความรักครับ” ไม่ใช่แอกหรือภาระหนักเลย แต่ยินดีรับ ยินดีแบก มีความสุข

• พี่น้องที่รัก อยากมีความสุขไหม อยากได้รับการพักผ่อนหายเหน็ดหายเหนื่อยไหม... มาเป็นศิษย์พระเยซู มารับแบกแอกอันนี้ คือ “รัก” สิครับ เมื่อเราตัดสินใจจะเป็นศิษย์ของพระองค์ เราต้องแบกรับบัญญัติของพระองค์ครับ คือ รับกฎหมายของพระองค์ ธรรมดาครับ หลายคนมองกฎหมาย มองบัญญัติ กฎเกณฑ์เป็นภาระ เห็นสิ่งเหล่านี้เป็น “แอก” .ใช่เลยครับ ความจริงบรรดาศิษย์ของพระเยซูสมัยนักบุญเปาโล... กิจการบทที่ 15 เมื่อกล่าวถึงกฎธรรมเนียมของศาสนายิวที่มีมากมาย เช่นการเข้าสุหนัต ท่านนักบุญเปโตรปราศรัยที่เยรูซาเล็มเอง ทั้งๆ ที่ท่านเป็นยิว เคร่งครัดในธรรมเนียมของยิว ท่านยังพูดประโยคต่อไปนี้เลยครับ “บัดนี้ ทำไมท่านทั้งหลายจึงทดลองพระเจ้า นำแอกที่ทั้งบรรพบุรุษของเราและพวกเราแบกไม่ไหวมาวางบนคอของบรรดาศิษย์”

• ใช่แล้วครับ “กฎหมาย ธรรมเนียม” มากมายเป็นแอกที่ชาวยิวเองก็รับกันแทบไม่ไหว มีกฎเยอะแยะไปหมด เป็นภาระหนักอึ้งจริง เรียกว่า ถ้าใครก็ตามจะเป็นยิว จะถือศาสนายิว และถ้าจะเป็นชาวยิวที่ดีนั้นต้องถือกฎระเบียบ 613 ข้ออย่างเคร่งครัด เรียกว่า “มีกฎหมายมากมาย”


• ชีวิตที่มีกฎหมายมากมายนั้นหนักหน่วง เหมือนเข้า “เทียมแอก” นักบุญเปาโลเคยใช้คำนี้ครับ “พระคริสตเจ้าทรงปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระแล้ว ฉะนั้น จงยืนหยัดมั่นคง และอย่าเข้าเทียมแอกเป็นทาสอีกเลย” (กท 5:1)

o เปาโลเน้นว่า พระคริสตเจ้าทรงปล่อยปล่อยเราให้เป็นอิสระแล้ว...

o อย่าเทียมแอก คือ อย่าเสียอิสระอีกเลย

• ที่สุด พี่น้องที่รักครับ... เลิกเป็นทาสของกฎใดๆอื่นได้เลย กฎเดียวที่ทำให้เราเป็น “ทาสความรัก” คือ “บัญญัติแห่งความรัก” 

o การมาหาพระเยซู มารับแบกแอกอันอ่อนนุ่ม คือ การเทียมแอกแห่งความรัก การเข้ามาถือกฎหมายสูงสุดเพียงประการเดียวคือกฎแห่งความรัก “รักพระเจ้าสุดดวงใจ รักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” 

o การมาถือกฎแห่งความรักนี้คืออิสรภาพและความสุขที่สุด ความรักทำให้คนเรามีความสุขใช่ไหมครับ... ใครๆที่มีความรัก โลกก็สดสวยเป็นสีชมพูและมีรอยยิ้มเสมอ ไม่เหนื่อยเลยกับการอยู่ การรับใช้คนรัก เพราะรัก รัก รัก ไม่ใช่แอกหรือภาระ แต่เป็นภารกิจแห่งความรักต่างหากที่พระเยซูเจ้าทรงเรียกเราให้มาติดตาม และทรงรักให้เรามาเป็นศิษย์ของพระองค์

• ดังนั้น เป็นศิษย์พระเยซู คือเป็นศิษย์ติดตามความรัก ความรัก เป็นแอกแห่งความสุขมิใช่หรือครับ อ่อนนุ่ม อ่อนโยน เสมอไป..จิตใจสงบ ดวงตาหลับแล้วรอยยิ้มปริ่มสุขก็ยังอยู่เสมอมิใช่หรือครับ... พี่น้องที่รักครับ

o ขอให้เราเป็นศิษย์พระองค์นะครับ รับแบกแอกแห่งความรักที่แสนอ่อนนุ่มนะครับ

o ขอให้บัญญัติแห่งความรักนั้นเป็นกฎหมายสูงสุดในชีวิตของเรานะครับ... กล่าวได้ว่า “รัก แล้วจะทำอะไรก็ทำไป” คือ “ความรักมีแต่ก่อการดีเท่านั้น ความรักไม่สร้างความเสียหายแน่นอนครับ”
o อย่าให้ขาดความรักเลย เพราะการขาดความความรักนำมาซึ่งความแข็งกระด้าง รุนแรง และเจ็บปวด เป็นทาสติดแอกและภาระนักเปล่าๆครับ

o เป็นคริสตชน ต้องรัก อ่อนโยน เสมอนะครับ คนรอบข้างจะได้พักผ่อนหายเหนื่อยเพราะได้พบความรักครับ...

o เข้ามาเป็นศิษย์พระเยซูกันนะครับ... ขอพระเจ้าอวยพรครับ.. เขียนจบแล้ว ไปพักผ่อนให้หายเหนื่อยดีกว่าครับ... หลับตา สัมผัสความรักของพระเจ้าและรักเพื่อนพี่น้อง ก็มีวความสุขและหายเหนื่อยครับ..

o ขอพระเจ้าองค์ความรักอวยพรทุกท่านครับ พระเจ้าทรง “รักนะ จะบอกให้”