“ท่านเป็นบุตรที่รักของเรา เป็นที่โปรดปรานของเรา”
4. พระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้าง และทรงถูกทดลอง  (ต่อ)
 b) ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน
                     1. พระเยซูเจ้าเสด็จมาจากหมู่บ้านนาซาเร็ธ มีชีวิตธรรมดา เรียบง่าย เป็นเวลาเกือบเก้าในสิบของพระชนมชีพทั้งหมด เพียงสามปีสุดท้ายพระองค์ทรงสั่งสอนประชาชน แบบอย่างนี้สอนเราให้รู้คุณค่าของชีวิตเรียบง่าย ให้มีความรับผิดชอบในกิจการธรรมดาแม้ไม่ใหญ่โต เพราะถ้าพระบุตรของพระเจ้าทรงเลือกพระชนชีพเช่นนี้ นับประสาอะไรสำหรับเราซึ่งเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีภารกิจพิเศษเหมือนพระองค์

                         2.  ข้อความที่ได้อธิบายเปิดความคิดมนุษย์ทั้งในแนวตั้งคือเรากับพระเจ้า และในแนวนอนคือเรากับสิ่งสร้างทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นซาตาน สัตว์ร้าย ทูตสวรรค์ ถิ่นทุรกันดาร สิ่งไม่มีชีวิต สอนเราชัดเจนว่า เราต้องออกจากตนเองจากความพยายามหาผลประโยชน์สำหรับตนเอง เราต้องแสวงหาพระเจ้า คำนึงสิ่งสร้างอื่น ๆ มิฉะนั้น ชีวิตของเราจะเป็นชีวิตที่ปิด ที่ยากจน ถ้าเราเปิดตัวติดต่อกับพระเจ้า รู้ว่าพระองค์ทรงบันดาลให้เราเป็นอิสระ เราจะไม่มีข้อจำกัดทั้งในด้านสถานที่ เวลา พลังและชีวิต เรายังต้องเอาใจใส่สิ่งสร้างอื่น ๆ ที่ไม่ใช่มนุษย์อีกด้ว เช่น การผจญของซาตาน หรือความช่วยเหลือที่มาจากทูตสวรรค์ ในสมัยนี้ เราเห็นว่าบรรยากาศ ระบบนิเวศน์เป็นผลงานของมนุษย์ที่กำลังทำลายธรรมชาติ เราจึงต้องมีท่าทีที่เคารพธรรมชาติ

                   3. พระเยซูเจ้าทรงยอมรับพิธีล้างจากนักบุญยอห์น เพื่อแสดงความสมานฉันท์กับมนุษย์ผู้เป็นคนบาปและสำนึกผิด กิจการทั้งของพระองค์ทรงได้รับการดลใจจากพระจิตเจ้า พระเยซูเจ้าทรงมอบพิธีล้างบาปแก่พระศาสนจักร เราต้องประกอบศีลล้างบาป เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตรและพระจิต เราทุกคนได้รับศีลล้างเป็นโอกาสสำคัญที่ได้เปิดขอบฟ้า เปิดชีวิตในมิติใหม่ เรากลายเป็นบุตรบุญธรรมของพระบิดา เป็นน้องของพระเยซูเจ้าและเป็นพระวิหารของพระจิตเจ้า พระจิตองค์นี้ทรงทำให้เรามีความสัมพันธ์ที่มีชีวิตชีวากับพระบิดาและพระบุตร เราควรถามตนเองว่า เราดำเนินชีวิตตามความหมายของศีลล้างบาปที่ได้รับหรือไม่ เราดำเนินชีวิตในฐานะบุตรบุญธรรมที่ไว้วางใจและมอบความรักแด่พระบิดา เราไว้วางใจในพระญาณเอื้ออาทรของพระองค์ เราดำเนินชีวิตฉันพี่น้องของพระคริสตเจ้าผู้ทรงสอนท่าทีที่ถูกต้องต่อพี่น้องชายหญิง และเราดำเนินชีวิตตามการดลใจของพระจิตเจ้าซึ่งเป็นพระจิตของพระบิดาและพระบุตรหรือไม่

                    4. เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมาที่แม่น้ำจอร์แดนและทรงรับพิธีล้างจากนักบุญยอห์นแล้ว นักบุญมาระโกไม่บันทึกว่ามีกิจการใด นอกจากพระองค์ทรงเห็นและทรงได้ยิน พระองค์ทรงเห็นท้องฟ้าแหวกออกและพระจิตเจ้าเสด็จลงมา ต่อจากนั้น ทรงได้ยินพระสุรเสียงของพระบิดาเจ้า ข้อความตอนนี้หมายความว่า สิ่งที่พระองค์ทรงเห็นและทรงได้ยินนั้นเพียงพอแล้ว เพื่อทำให้จิตใจของพระองค์มีเนื้อหาที่จะรำพึง ส่วนเราดำเนินชีวิตในสมัยที่มีเทคโนโลยี มีภาพมากมาย บางครั้งจิตใจของเราเต็มไปด้วยภาพดังกล่าว น่าจะถามตนเองว่า เราสนใจเรื่องใด อะไรที่เราเลือกคิด เพราะความคิดของเราจำกัด ถ้าเราต้องการปฏิบัติตามพระฉบับของพระเยซูเจ้าก็ต้องตั้งใจควบคุมสิ่งที่เข้ามาในใจและมั่นคงในความคิดนี้ พระเยซูเจ้าทรงเห็นโลกของพระบิดาและทรงได้ยินความสัมพันธ์ที่ทรงมีกับพระบิดา เนื้อหาความคิดนี้ทำให้พระเยซูเจ้าทรงเป็นมนุษย์คนใหม่ ความคิดของเรามีเนื้อหาสำคัญเช่นนี้หรือไม่

                   5. แม้พระเยซูเจ้าทรงได้รับภารกิจยิ่งใหญ่ พระจิตเจ้าทรงดลใจให้พระองค์เสด็จไปในถิ่นทุรกันดารห่างจากกิจการต่าง ๆ ที่มนุษย์ทำด้วยกันเป็นเวลาสี่สิบวัน พระเยซูเจ้าประทับอยู่ที่นั่น เพราะพระบิดาทรงมีพระประสงค์เช่นนั้น กิจการประกาศข่าวดีที่พระเยซูเจ้าจะทรงกระทำ เรียกร้องการสำรวมจิตใจอยู่ในถิ่นทุรกันดารก่อน พระวรสารไม่บันทึกว่าพระเยซูเจ้าทรงกระทำสิ่งใดที่นั่น นอกจากประสบการณ์อยู่ใกล้ชิดกับพระบิดาเจ้า และรับภารกิจจากพระบิดาที่จะต้องไปปฏิบัติ นี่เป็นบทเรียนสำหรับเราที่มีแนวโน้มการทำงานตลอดเวลา ไม่มีเวลาหยุดนิ่ง แต่เราต้องมีความสมดุลทั้งในการกระทำสิ่งที่จำเป็น สิ่งที่สำคัญ และมีเวลาสำรวมจิตใจ เปรียบกับการมีชีวิตอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ทำให้เราเป็นอิสระจากกิจการต่าง ๆ มีเวลารำพึงภาวนาโดยสำนึกว่า เรามีความสัมพันธ์พิเศษกับพระเจ้า