วันเสาร์ที่ 2 กันยายน  2017
สัปดาห์ที่ 21 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน 1ธส 4:1-8 / มธ 25:1-13
       นักบุญเปาโลได้ยกย่องบรรดาคริสตชนที่เมืองเธสโลนิกา ไม่ใช่เพราะท่านเป็นนายของพวกเขา เพราะพวกเขามีนายที่ดีกว่าท่านมาก คือ พระเป็นเจ้า “พวกท่านทราบว่า เป็นพระคริสตเจ้าที่ทรงสอนพวกท่าน อย่างที่เรารู้“ นั่นคือเรื่องความรักแบบพี่แบบน้อง ท่านไม่จำเป็นต้องเขียนลงไป เพราะพระเป็นเจ้าทรงสอนพวกท่าน ให้รักกันและกัน และพวกท่านก็ยินดีปฏิบัติตามนั้น

       บัดนี้เรารู้แล้วว่า คำสัญญาในพันธสัญญาใหม่ได้เกิดขึ้นแล้ว ในสมัยประกาศกเยเรมีย์ ขณะที่มีความภัยพิบัติเกิดขึ้น ท่านได้ประกาศว่า พระเป็นเจ้าทรงต้องการ ที่จะสร้างพันธสัญญาใหม่ ที่ไม่เหมือนกับพันธสัญญาบนภูเขาซีนัย ที่กฎบัญญัติต่างๆนั้น ได้ถูกเขียนไว้ที่บนก้อนหิน และไม่ได้เปลี่ยนสิ่งใดในหัวใจของมนุษย์เลย แต่ว่าพันธสัญญาใหม่ ที่พระเป็นเจ้าจะเขียนขึ้น จะเป็นบทบัญญัติในหัวใจของมนุษย์ ที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงหัวใจของพวกเขาได้

      พันธสัญญาใหม่นั้นได้ถูกสร้างขึ้นโดยพระเยซูเจ้า เมื่อพระองค์ได้ยื่นถ้วยการลิกษ์ของเหล้าองุ่นในงานเลี้ยงครั้งสุดท้าย พร้อมกับกล่าวว่า “นี่เป็นถ้วยโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญาใหม่” คริสตชนที่เมืองเธสโลนิกา จึงเข้าสู่พันธสัญญาใหม่ เพราะฉะนั้นพระเป็นเจ้าทรงบอกพวกเขา ให้รักกันและกัน” คำสั่งสอนของพระองค์ครั้งนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องความจริง ที่จะต้องเชื่อ แต่เป็นการอุทิศชีวิตของตัวเองมากกว่า มันได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ “ความรัก”

     เราต้องพูดกับตัวเราเองว่า เมื่อพระเยซูเจ้าทรงมองจากไม้กางเขน พระองค์ไม่ได้คิดว่าพวกเรามีอะไรเป็นที่น่าดึงดูด แต่ในขณะที่พระองค์กำลังอยู่ในความทุกข์โศก ทรงมองเรา ที่กำลังปฏิเสธไม่ยอมรับพระองค์ ละทิ้งพระองค์ และทรยศต่อพระองค์ และพระองค์ได้ตรัสถ้อยคำ ที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของความรัก “พระบิดาเจ้าข้า โปรดยกโทษให้พวกเขาเถิด เพราะพวกเขาไม่ทราบว่าได้ทำอะไรไป”พระองค์ทรงรักเรา ไม่ใช่เพราะเราน่ารัก แต่ทรงทำให้เราเป็นผู้ที่น่ารักมากกว่า.