วันอังคารที่ 7 กุมภาพันธ์  2017
สัปดาห์ที่ 5 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน ปฐก 1:20-2.4ก / มก 7:1-13
พระวรสารวันนี้พูดถึงสองสิ่ง
ประการที่1 การทำตามประเพณีของโบราณ ซึ่งฟาริสีและธรรมาจารย์ได้ยอมปฏิบัติตาม ขณะที่พวกสานุศิษย์ของพระเยซูเจ้าไม่ได้ปฏิบัติตาม

ประการที่ 2 ฟาริสีและธรรมาจารย์ไม่ยอมปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระเป็นเจ้า เพราะพวกเขาถือว่าธรรมประเพณีโบราณสำคัญมากกว่า

         พระเยซูเจ้าได้อ้างอิงถึงประกาศกอิสยาห์ เพื่อชี้ให้พวกฟาริสีและธรรมาจารย์เห็นความไม่ซื่อตรงของพวกเขา ที่เคารพพระเป็นเจ้าด้วยปาก แต่ใจของเขานั้นห่างจากพระองค์ พวกเขาสอนว่าบัญญัติของมนุษย์ สำคัญกว่าบัญญัติของพระเป็นเจ้า พระเยซูเจ้าเจ้าได้ทรงยกตัวอย่าง ของการที่พวกเขาได้ถวายเงินแด่พระเป็นเจ้า แทนที่จะช่วยเลี้ยงดูพ่อแม่ การถือบัญญัติ ที่แสดงออกภายนอก จะต้องออกมาจากหัวใจที่บริสุทธิ์และปราศจากมลทิน

      ในปัจจุบันนี้มีผู้นำจำนวนมาก ที่พยายามจะบังคับประชาชน ด้วยการกำหนดชะตาชีวิตของทุกคนในสังคมพวกเขาได้ผูกมัดประชาชนด้วยกฎระเบียบ ซึ่งพวกเขาเองก็ไม่สามารถทำได้ ในการปฏิบัติตามกฎระเบียบเหล่านั้น  พวกเขาเคารพพระเป็นเจ้า น้อยกว่าการเคารพกฎเกณฑ์ ตรงกันข้ามพระเยซูเจ้าสอนว่าการถือศาสนาที่แท้จริงนั้น ไม่ใช่การยึดถือพิธีกรรมใดๆ นอกจากการยอมรับความรัก ความไว้ใจ และการให้อภัยของพระองค์ การที่เราจะตอบความรักของพระเป็นเจ้าและเพื่อนบ้านนั้น จะต้องเป็นความรักที่ออกมาจากหัวใจและชีวิตทั้งหมด ที่ได้แสดงออกในพิธีกรรมและการแบ่งปันพระพรพิเศษกับคนอื่น.…จะมีคนที่ต้องการจะทำร้ายท่านอยู่เสมอ... ดูถูกท่าน... นินทาท่าน... ไม่สนใจความสำเร็จของท่าน... และตัดสินวิญญาณของท่าน... เป็นความจริงว่า...เราทุกคนจะต้องเผชิญกับสิ่งดังกล่าว... อย่างไรก็ตาม... ถ้าเรารับรู้ว่าพระเป็นเจ้านั้นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด... ที่จะยืนอยู่ข้างเคียงเรา... เมื่อคนอื่นจะโยนก้อนหินใส่... เราก็จะไม่หวาดกลัว... ไม่มีความรู้สึกว่าด้อยค่า... และไม่มีความรู้สึกว่าโดดเดี่ยว…
อย่าสนใจว่าคนอื่นจะคิดว่าท่านเป็นใคร...
เพราะพระเป็นเจ้าต่างหากที่รู้ว่าท่านเป็นใคร...
ขณะที่นักกฎหมายบอกว่า...พระเป็นเจ้าทรงรักเรา...ถ้าเราเปลี่ยนแปลง...แต่พระวรสารบอกว่า...
พระเป็นเจ้าจะทรงเปลี่ยนแปลงเรา...เพราะพระองค์ทรงรักเรา