บทเทศวันอาทิตย์ โดย ฯพณฯ ฟรังซิสเซเวียร์ วีระ อาภรณ์รัตน์
สมโภชพระจิตเจ้า
วันอาทิตย์ที่ 12 มิถุนายน  2011
บทอ่าน
  : กจ. 2:1-11;   1 คร. 12:3ข-7, 12-13;  ยน. 20:19-23
พระวรสารสัมพันธ์กับ 
- คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก (CCC)  ข้อ  575, 643, 645, 659, 730, 788, 858, 976, 1087, 1120, 1287, 1441, 1461, 1485, 2839
- ประมวลคำสอนด้านสังคมของพระศาสนจักร  (CSDC)  ข้อ  491
จุดเน้น  พระจิตเจ้าสามารถทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น
           1. วันนี้เป็นวันอาทิตย์  เปนเตกอสเต  (50  วันหลังสมโภชพระเยซูเจ้าทรงกลับคืนพระชนม์)  วันที่เราฉลองพระจิตเจ้าเสด็จมาในพระศาสนจักร  และรับพระองค์เข้ามาในชีวิตของเรา  เราเน้นบทบาทพระจิตเจ้า  ทำให้พ่อนึกถึงเรื่องหนึ่งหลายปีมาแล้ว  มีบิดาคนหนึ่งภรรยาตาย  มีลูก  5  คน  และมีหลาน  6  คน  เขาได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์  เมื่อได้รับพระจิตเจ้าแล้ว  เขาตัดสินใจเริ่มชีวิตใหม่แห่งการบริการ  และมีความหมายในชีวิตที่เหลือ  การเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กระตือรือร้นเช่นนี้  ทิ้งห้องเล็กๆ ที่น่าเบื่อ  หรือน่าพอใจในบางครั้ง  (The  Time, Munster, Ind., 6  มิถุนายน  2008)

            2. น่าเสียดาย  บางครั้งการต่อสู้ในชีวิต  และความเชื่อของเรากลายเป็นสิ่งน่าเบื่อ  พวกเราส่วนใหญ่ทำงานประจำวัน  ทำซ้ำๆ  โดยจำเป็น  เช่น  พ่อแม่เปลี่ยนผ้าอ้อมลูก  ล้างจาน  และพาลูกไปโรงเรียน  นักธุรกิจก็ต่อสู้แข่งขันกัน  โครงการนี้  โครงการนั้น  คนขับรถก็เดินทางไปเส้นทางเดิมๆ   และนักเรียนก็ไปโรงเรียนตามตารางเรียน  ทำอย่างนี้  อาจนำไปสู่ความเบื่อหน่าย  และคิดว่าชีวิต  “ว่างเปล่า”   อย่างไรก็ดี  พระจิตเจ้าประทับอยู่กับเราเสมอ  และสามารถทำให้เราแตกต่าง  (ดีขึ้น)  จากเดิม  พระองค์ทรงจัดสิ่งที่จำเป็นให้เรา  สามารถเปลี่ยนโลกและความเชื่อของเรา

            3. น่าเศร้า  คริสตชนหลายคนไม่สนใจพระจิตเจ้า    ความเบื่อหน่าย  และความพึงพอใจส่วนตัวครอบงำชีวิต  ฉะนั้นท่านลองตั้งคำถามตนเองว่า  
                ทำไมเราขาดความรักกระตือรือร้น  และความใจดี?
                ทำไมเราไม่สนใจศักดิ์ศรีของประชาชน?
                ทำไมปัจจุบันผู้คนจึงขาดการอุทิศตัว  เอาจริงกับชีวิต  และรับผิดชอบในชีวิต?
          อาจเป็นไปได้ว่า  ชีวิตทุกวันนี้สะดวกสบายขึ้นมาก  จนไม่สนใจใคร  ไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย  จำชื่อก็ไม่ได้  ผู้คนคิดถึงประโยชน์ส่วนตนง่ายกว่า  ยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง  มากกว่าจะมอบตนให้คนอื่น  ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ทำอะไรตามความพึงพอใจส่วนตัว  ง่ายกว่าการกระตือรือร้นเพื่อคนอื่น

            4. ดังนั้น  สภาพความพึงพอใจเช่นนี้  เป็นเหตุผลประการหนึ่งที่เราสมโภชพระจิตเจ้า  เป็นเรื่องสำคัญมาก  จะช่วยเราให้ตระหนักถึงพระอานุภาพของพระจิตเจ้า  ว่าสามารถช่วยชีวิตเราให้แตกต่างจากเดิมได้  ในวันเปนเตกอสเต  พระจิตเจ้าเสด็จมาครั้งแรก  บรรดาศิษย์เปิดใจรับพระจิตเจ้า  ดูซิว่า  เกิดอะไรขึ้น  เราเช่นกัน
ขอให้เราเปิดใจรับพระจิตเจ้า  ยอมให้พระองค์เปลี่ยนแปลงชีวิตของเรา
 
                จากความอ่อนแอ  ให้มีพละกำลัง  
                จากการทำอะไรเพื่อความพอใจส่วนตัว  ให้เสียสละ 
                จากความเบื่อหน่าย  ให้กระตือรือร้นมีชีวิตชีวา

            5. วันสมโภชพระจิตเจ้านี้  ให้เราสละความโน้มเอียงไม่ดีต่างๆ  ที่ทำให้ชีวิตน่าเบื่อหน่าย  ให้พระจิตเจ้าสถิตในใจ  และดำเนินชีวิตเป็นศิษย์ที่ซื่อสัตย์และกระตือรือร้น  ของพระเยซูคริสตเจ้า  ให้เราดำเนินชีวิตแต่ละวันด้วยความร่าเริงยินดี  เพื่อฟื้นฟูโฉมหน้าของสังคมให้ก้าวหน้า  น่าอยู่ยิ่งขึ้น

แปลจาก  Homilies, Catholic  Diocese  of  Lansing, Vol  44, No 2, p.227-228.